Црњански, Милош - Сеобе 2
Смирио се кад га угледа, како већ седи иза њега, у колутовима густог дима. Павиљон су, сапери, били украсили сунцокретима и гомила се беше стиснула све до те леје цвећа.
Понегде само понека шумица. Понека речица. Понеко брдашце. Понеки багрем, понеко насеље, у сунцокретима, а затим свуд опет трава, трава. Док не претрчи понека лисица. Понеки зец. На видику се појави коњаник, па нестане.