Стефановић Венцловић, Гаврил - ЦРНИ БИВО У СРЦУ
Томе се о себи дови. Прознаде то татархан скитски цар Каган, јер грчки цар остави своје царство и некуд на далеку страну оде.
« На трећи дан по пожару паљења им села, стиже под Цариград каган Татархан са свом силом војиштанском врло оружатом. Толико их тушта бијаше тако да и педесет је стачило било на једнога Грка.
То их сама света Богородица подснажа, те тако јунаштво мало људи учини, тако да се цела она војска смете и сам Татархан уплаши се што се то учини првом ручицом те их толико много паде.
Послаше неке изборли кметове разумне с дарови на поле с белим барјаком до кагана у скитски табор просити мира. Али Татархан лукав и безчовечан а на новце лаком, лепо их напре прихвати, дарове од њих прими себи, а после љуто се осече на њих
Забрину се зато Татархан, таки поизбирну неколико својих брзокоњика и оде сам ш њима на ушће к великом мору, указујући се е да би га смотрили
Онда већ и сам Татархан од једа и од дерта свога му стаде пуцати кад виде с очима како му војска злом пропаде. Утече испод града с бољима
му на татарску земљу, тај паде татархану Тамерљанску шака у ропство, те га затвори ка лисицу у калитку, и кад би татархан ктео усести на свога хата, стао би му ногом заврат, и тако шњега би узјахивао на коња.