Десница, Владан - Прољећа Ивана Галеба
је жута искра задовољства; ваљда искра наде да ће унук бити нешто разборитији и спретнијег удеса од њеног несретног Франа. Читаве ноћи нисам прилегао. Неколико пута повирио сам на прозор према уличици. Егидијев кућерак био је замрачен.
— Сад се опет пишем Иван Галеб, једноставно, по нашку! Штовише, Иван Галеб покојног Франа... Уосталом, нисам се ја онако писао, онако су ме други писали.