Петковић, Новица - Два српска романа (студије о Сеобама и Нечистој крви)
Али ко би све то могао описати, изблиза и готово изнутра, из самог доживљаја, кад приповедач Миле не би био рођак јунакињин, уз то и довољно од ње млађи дечак?
говора, па да је прва реченица Нечисте крви изашла „неурауотежена и згужвана” зато што су се у њој укрстили управни (јунакињин) и неуправни (ауторов) говор. Постоји, сем тога, и друга, конкретнија потврда.
дослован моменат, чисто миметички, или можда баш зато - са каквом је срећном подударношћу надахнуће навело писца да јунакињин одлазак прикаже као буквалан силазак у један отворен, разграђен простор, пун оштрих и пресних мириса: „Чаршија, којом
Функционишу, дакле, попут верба диценди. Јунакињин пак говор (и размишљање) није „чист”, јер у њему „чујемо” и Тодору како - разуме се, латентно - говори и размишља.