Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
Posmatrano u čitavom kompleksu, ne daje li i takav piskutljivi piccolo svoj dragocjeni i nezamjenjivi glasić u opštem koncertu glasova?
I on kreće dalje, ukleto, robijaški... Eto, oče, moj nemir, taj moj tiranin koji ne dariva smirenje, za mene je jedini, nezamjenjivi, jedino mogući bog, sav izrastao iz mene, „iz uprav ovog i ovakvog bića”, kao što ste maločas rekli...