Jakšić, Đura - PROZA
A ono tamo gde su oni beli drveni krstovi... to su grobovi!... Onde mirno počivaju oni što su mi tepali: „Dušo! Hrano! Golubice! Grlice!...
Crnjanski, Miloš - Seobe 2
A ostaju za njima groblja, gde srodnici njihovi, ocevi, sestre, braća, zauvek, počivaju. Pa ti ljudi greše, možda, jer su kao u bunilu. Višnjevski je onda savetovao, još jednom, Isakoviču, da ostane u Tokaju.
Milićević, Vuk - Bespuće
I tako čitav dan. Gore mu je bilo kad počivaju, kad se zgrije i iziđe opet na zimu i nastave vožnju preko mraznih i pustih polja, preko zamračenih brda u kojima izvire
Ilić, Vojislav J. - DEČJA ZBIRKA PESAMA
Al' kuda? i kamo? Nit' razum kaže, niti srce zna! Počiva zemlja, počivaju ljudi, Osećam čisto kako diše noć; Al' moje srce, ali moje grudi Spokojstva slatkog ne poznaju moć.
V PRVI SNEG U osvitku zore, kroz sumračak tavni, Pokrivene snegom počivaju ravni. A studeni lahor kroz doline mirne Preko pustih polja kad-i-kada pirne I s vihorom lakim seoca se hvata, Pa
Sumorno graktanje kao krik se hori I gubi se naglo u neme daljine, Niti potok šumi, nit' listak šumori, Počivaju mirno rudničke planine — Al' njegovu dušu crna slutnja para, I Branković dozva sveštenika stara.
Ranković, Svetolik P. - PRIPOVETKE
zabrinuto i ljubopitno žure niz čaršiju, teturajući krivim i nesigurnim nogama koje su naviknute da u skrštenu položaju počivaju na ćepenku.
Matavulj, Simo - USKOK JANKO
Gospodar bijaše toga časa udubljen u molitvi; on stajaše pod desnijem svodom, na istome mjestu, gdje mu i danas mošti počivaju. Služba započe. Gomilica ljudi iziđe ispod svoda što izvodi nasred dokseta.
Obradović, Dositej - ŽIVOT I PRIKLJUČENIJA
u Banat posetiti srodnike moje, pokloniti se grobovom roditelja moji[h] i celovati meni svetu zemlju u kojima nji[h]ove počivaju kosti.
Petrović, Petar Njegoš - LUČA MIKROKOZMA
Svi ledovi dva protivne pola te na dvije mase počivaju i, slomjeni naporom vjetrovah, te u sante idu i komate po prostoru nemirnijeh poljah ne prosiplju toliko strijelah
Desnica, Vladan - Proljeća Ivana Galeba
Prolaznost i vječnost, konačnost i beskonačnost, ispoređene i ravnopravne, počivaju mu jedna na jednom, druga na drugom dlanu, kao dvije ptice. XXI Nikad nisam mnogo vjerovao u realnost realnoga.
Sve je u tome, samo u tome. Eto, naša sreća, katkad i sama naša egzistencija, počivaju na tako krhkoj, tako nesuštastvenoj grančici.
Petković, Novica - SLOVENSKE PČELE U GRAČANICI
Današnja jezička značenja, jezički pojmovi, počivaju na tome slikovnome supstratu, a logički pojmovi predstavljaju naknadnu, dosta poznu, u stvari specifičnu i
postavljaju, a tačnije bi trebalo reći: oni crpu iz slikovnoga i glasovnoga supstrata na kome današnja jezička značenja počivaju.
jezičkih pojmova i oblikuju u slikovnome (isto, dakako, važi i za glasovni) supstratu na kome današnja jezička značenja počivaju. Pesnici taj supstrat, oblikujući ga, isto tako i proveravaju, takoreći proveravaju sam ljudski govor.
na savremeno njegovo stanje projektuje slikovni, glasovni, odnosno značenjski supstrat na kome današnja jezička suštastva počivaju. Ti donji slojevi predstavljaju veliku jezičku memoriju, naslage pamćenja cele kulture.
Jakovljević, Stevan - SRPSKA TRILOGIJA 3
Ne pušite i ne pijete. A onde vidim i ikonu. Nedostaje vam još samo krst na kući. — I jedan natpis na vratima: „Ovde počivaju naši mili i nikad neprežaljeni.“ — Kapetan Bora se najednom uozbilji. — Džamiću!
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
Jošt braća, sestre, ocevi, matere I krotka deca slatko počivaju. Kakva ji, bedne, kod vas živih Žalosna sudbina sutra čeka!
Ilić, Vojislav J. - PESME
Al' kuda? i kamo? Nit razum kaže, niti srce zna! Počiva zemlja, počivaju ljudi, Osećam čisto kako diše noć; Al' moje srce, ali moje grudi, spokojstva slatkog ne poznaju moć.
Navaljene rukama titana, Drevne gore počivaju s mirom; Mir je večni okovao širom Spomenike izumrlih dana. Tu stupaše u vremena stara Legionar preko mrkog stenja, A
Sumorno graktanje kao krik se hori I gubi se naglo u neme daljine, Niti potok šumi, nit listak šumori, Počivaju mirno rudničke planine Al' njegovu dušu crna slutnja para, I Branković dozva sveštenika stara.
priđem mestu gde je ploča ova, Razgrnem korov i dugačke vreže, I spazim na njoj urezana slova: „Pod sim kamenom počivaju kosti Jove Laziča iz grada Zvornika, Zdje poginuvšeg u cvjetu mladosti, Ot Sali-age serbskago krvnika.