Crnjanski, Miloš - Seobe 2
VIII PO SEĆANjU SE HODA KAO PO MESEČINI Carstvujušča varoš Vijena bila je, u to doba, noću, slabo osvetljena, fenjerima – kao svećama.
Noćni čuvari su se dozivali, kao lađari u šajkama. Tim veselije bilo je po vijenskim kućama. Posle turskih ratova, Vijena je bila postala varoš bašta, jasmina, jorgovana, lipa, igranki, pesama, vina.
Kad iziđoše na mali doksat, u gvožđu, i loncima cveća, pod njima je bila, svetlucava, mračna, cela Vijena, sa svojim krovovima, ulicama, crkvama, baštama, rukavcem Dunava i dalekim brdima.
Napolju je bila velika varoš, carevina, Vijena, Evropa, zemlje po kojima su Serbi ginuli, Olandija, Šlezija, Milanija, ali je on, oficir carstva, zadržan između
u inostranstvu, nije poznavao druge zemlje hrišćanstva, i Evrope, on je, kao i cela familija Isakoviča, mislio da je Vijena Sodoma i Gomora. A da je ostala Evropa prosvećena i dobra.
Čak mu se, iznad njegove Servije, ukaza i Austrija, a carstvujušča Vijena, kao crn oblak, i, u njemu, mrtvačka glava. Velika mrtvačka glava, koja mu se približava, i pita. Otac? Vater?
Ona mi je bila nešto najslađe na svetu! Rođen? Geboren? Primetivši da je ta gorostasna, mrtvačka glava neka Vijena, koja ga pita, sa kojom razgovara, u snu, kao da je pred carskim oficirima, sa nojevim perom na šeširima, u kasarni
Mutter? – Ču, kako se i dalje dere Vijena, mrtvačka lubanja. Bila je turska robinja, sa babom Ikonijom, kad ste vi, majku vam, ulazili.
Isakoviču, te sitnice, iz sećanja, iz detinjstva, bile su milije, činile se lepše, nego sve njegove kićanke, carstvujušča Vijena, i sva raskoš rokokoa tog vremena. Iz tog sna se probudio, kao okupan, čist, u duši, i veseo.
dalje, preko celog dana, da se, na doksatu, krije od komšija, pa da preleće pogledom, od jutra do mraka, preko krovova. Vijena je dimila ispod njega iz dimnjaka. Dani su prolazili.
Pa i ta carstvujušča Vijena, za kojom su uzdisale gospože serbskih komersanata, za koju mišljahu da je ostrvo blaženih, sa mramornim palatama,
Veli, austrijsko carstvo je prosvećeno, to je, tamo, prosvećena Evropa, a Vijena je varoš velelepna. Vesela. Sretna. Austrijska vojska, saveznik Rosije, silna je.
Leskovac, Mladen - STARIJA SRPSKA POEZIJA
slavu, Harite nježne žar čuvstvovanija Iz čista serca v pjesne prelivaju, Potoka pored srebrozračnih, Kojim' se dive Vijena, Kasel. Nebesni oganj to da nam bude sad Ne tvojom, duše, dugo univši mi Krivicom!