Матавуљ, Симо - УСКОК ЈАНКО
До мало четници понијеше и остале, те та тужна поворка силазаше низа вијуге граховскијех планина. „Е Јанко, Јанко!“ говораше сердар као за себе. Што ме уцвијели Јанко!... Знао сам ја, знао, да је ти тражиш!