Ћипико, Иво - Приповетке
у бризи разгледа пучину, па кад угледа на мору чамац, наслути у часу да је Марков; затвори нагло врата од куће и побрза ка увалици. За њом потркају оно двоје дјеце, те све троје хитро дође на жало. А олуја на мору већ је захватила мах.
Ћипико, Иво - Пауци
Тако се нађе над заливом и побрза низ боровик к жалу. Часом застаде; занио се, тек што дише. Око му блуди даљином, граби отворену пучину до краја — све
Старац погледа за њим и наново се јави: — Поздравите оца!... Све ће моја дица платит', нека се не брине... Иво побрза. Очи му се бијаху замутиле. С кућнога прага загледа се у поље, у што му драго неодређено.